Collection(s) : Prose occitane
Paru le 20/11/2001 | Broché 79 pages
«S'es totjorn pensat que faliá escriure un roman per estre un escrivan vertadier. L'òrdre dei causas e de la literatura nos dison qu'es una urgéncia estent que lo roman se carga dau mond, retrai una mena de realitat, se farga mirau ; se ditz que pòt benlèu cambiar la representacion que n'avèm. Fiat lux in tenebris... (M'agrada tant lo desòrdre...)
Ma primiera oferta d'enfant foguèt una estatua pichòta d'Atlàs que i pesava evidentament una esfera sus leis espatlas. Ai sabut quauquei temps après qu'èra la tèrra e que l'òme d'agenolhons èra Atlàs, un Titan, fraire de Prometèu, quasi un dieu, e que foguèt arroquit per aquela Medusa... Servissiá per i pausar de libres, per leis arrengueirar correctament e que tombèsson pas dins lo desòrdre. Ma primiera oferta foguèt un roman...»
Après Jonàs (Jorn-Fédérop, 1987), L'Orle dei matins e L'Ambre (Trabucaire, 1996), Joan-Ives Casanòva, amb Lo Remembre dins lo jardin, contunha son exploracion dels limits d'aqueste mond ont sèm per i passar, qué que ne còsta, nòstras vidas. A la crosada de la votz poetica (aquela de sos libres màgers : Elegias vengudas de Negre e de Mar e, pus recentament, Cap de Creus), del monològ interior e del raconte pus «classic», lo libre se bastís coma un continent a l'encòp afondrat dins lo silenci e a mand de nàisser del fons pus fons d'una mar desconeguda. Mai clarament encara que dins sos libres precedents, la paraula i viatja a l'entorn de figuras que se pòdon pas oblidar, entre memòrias e anticipacions del viure, coma aitant d'isclas qu'a paupas los mots i tròban de qué téisser lors arquitecturas de carn viva. Aicí, se destriarà especialament, en resson de las Elegias, la preséncia barrutlaira, -entre las lengas, los países e las questas amorosas- del poèta Rainer Maria Rilke, qu'aqueste Remembre dins lo jardin pòt n'èstre vist coma la biografia inacababla, traucada de totas las abséncias que lo roman, quand «se carga dau mond», ne fa la soma sens fin.
