Collection(s) : Prosa occitana
Paru le 23/05/2006 | Broché 172 pages
postface Joan-Claudi Forêt
«Luònh... Es d'enlai que tòrne. D'un pais que jamai auriái pas cresegut qu'existiguèsse. E pasmens èra pas sòmi. Pas per ieu. Èra la vida veraia. Ni que, de segur, tot se debanèsse en defòra dau mond materiau. Enlai i passère lo temps d'una existéncia, comola de passions, de meravilhas, de paurs.
Tornère a la vida amb aqueles impossibles sovenirs, inamorçables, tant intenses qu'èran mai verais que çò que vesiái e qu'entendiái. Aviái cresegut de viure en plena luciditat aqueles viatges calucs au fons de la terror e de l'embelinament.
Los personatges bistòrts amb quau visquère enlai fan partida de mos remembres. E tanben d'autras enfanças. E d'autres orizonts. De ciutats, de monuments. E aquel biais de viatjar a bèl èime en utilisant d'estranhas lèis fisicas. E quitament una religion nòva, dessenada, que descobrissiái enlai esterlucat.
Soi tornat.»
Joan Fredcric Brun, nascut en 1956 a Montpelhièr ont es mètge espitalièr e cercaire, es conegut coma cronicaire (mai que mai dins la revista Òc, que n'es un dels collaborators màgers), poèta e prosator. Coma romancièr, es l'autor, dins la colleccion «A Tots» de l'Institut d'estudis occitans, del Retrach del dieu negre (1987), de Setembralas (1994) e, pus recentament, d'un ensems pivelant de racontes que lor tèma comun son las creaturas estranhas que pòblan sai que dempuèi totjorn los païsatges e mai l'imaginari dels òmes dins las garrigas e los causses del nòrd del pais montpelhierenc : Lo Temps clar de las encantadas (2005). Luònh, raconte de vertat entre mòrt «viscuda» e renaissença a la vida a mand de se pèrdre, marca un moment fòrt dins l'itinerari de l'autor. Per aquò, e per plan mai d'autras rasons que lo legeire aurà lèu fach de descubrir, aquel raconte entre sòmi e realitat s'amerita, coma o escriu Joan-Claudi Forêt dins son postfaci, «de far data dins la literatura occitana per la noveltat de son prepaus, de son genre e de son enjòc».
