Collection(s) : Prosa occitana
Paru le 07/09/1999 | Broché 68 pages
préface Rotland Pecout
"Ara, mort, stàs encara pus viu benièu. Jamai te podrai pas pus jonher, m'as barrada qu'encara me podià menar daus tu ; Lo sol biais de te tornar rapar, e mai tas enganas, es pas l'escriure coma o cresiài d'en primièr, l'escriure qu'escafa tot, es que te posca solament seguir dins la mort amb la meteissa serenitat, lo cos espandit dins una jaça, e una rega de sans lo long de la gaura coma una grema."
Joan Maria Pieyra es sens contèsta, en occitan, un deis prosators mai originals e mai atrivants d'aquesta fin de sègle XXème ; Dempuèi Sens importancia (1973) amb de romans corts mas quichats coma de ponhs (La persona estrangièra, 1983 ; Comissari Serafin , 1984), de recuèlhs de novèlas e racontes (Los papagais, 1977 ; contes del Minau, 1981 ; l'ôme de Magalona, 1987) o de paraulas pel grop de rap de rodès "Novel Optic" s'es manifestat coma un escrivan dels desrasigaments màgers e de totas las errancias ; Escriu rotland Pecout a prepaus de Rai la mort : "cada vida, cada malon blanc-negre, cada moment, cada pagina, son aitant de cambras secretas, qu'entre elas communican. Ala seguida, la vida :rai ! Contradisenta dels presicaires de totas colors, contradisenta dels eradicaires de la complexitat que volon tancar la definicion de l'ôme dins un "nimai...nimai". Nani, L'ôme es a l'un cop angèl e bèstia ; e aquo's ben." Aqueste libre que s' mesclan la ràbia de viure e la presénca tissosa de la mort, n'anonciava d'autres. Serà ça que la lo darrièr que l'ator n'aurà seguit quasiment fins a son térme la publicacion : Joan Maria Pieyre a trobat la mort sus une rote de l'Ain ont demorava a la de debuta del mes de decembre de 1998.
