Témoigner entre histoire et mémoire, n° 103. Crimes et génocides nazis à l'écran. Nazi misdaden en genociden op het scherm

Fiche technique

Format : Broché
Nb de pages : 278 pages
Poids : 446 g
Dimensions : 16cm X 24cm
Date de parution :
ISBN : 978-2-84174-488-6
EAN : 9782841744886

Crimes et génocides nazis à l'écran

chez Kimé

Serie : Témoigner entre histoire et mémoire. Vol 103

Paru le | Broché 278 pages

Public motivé

Revue
15.30 Disponible - Expédié sous 6 jours ouvrés
Ajouter au panier

Quatrième de couverture

Ce dossier intitulé « Crimes et génocides nazis à l'écran » répond à plusieurs attentes. Il s'agit de faire le point sur une iconographie qui a amplement influencé les représentations de la seconde moitié du XXe siècle, faisant du motif concentrationnaire au cinéma, dans la photographie, dans l'art, un genre en soi. Les images des camps nazis, filmées à la fin de la guerre par les troupes alliées qui ont découvert les structures concentrationnaires, ont en effet joué un rôle écrasant dans l'imaginaire des années qui ont suivi. Pour certains, elles ont même fondé la modernité du cinéma. On en trouve des traces dans le film documentaire et le film romanesque, dans les films d'avant-garde et dans le cinéma populaire, dans toutes sortes de productions visuelles venues de tous horizons. On pourrait même considérer que le cinéma des quarante dernières années a impulsé plus qu'il ne l'a accompagnée l'institutionnalisation de la Shoah. Comment analyser cette insistante pénétration ?


Dit dossier met de titel : « De nazi misdaden en genociden op het scherm » vormt een antwoord op een aantal verwachtingen. Het gaat erom de stand van zaken op te maken over een iconografie die de representaties van de tweede helft van de 20ste eeuw ruim heeft beïnvloed, representaties die van het motief van de concentratiekampen in de film, in de fotografie, in de kunst, een eigen genre hebben gemaakt. De beelden van de nazi kampen, die aan het einde van de oorlog door de geallieerde troepen werden gefilmd, lieten de structuren van de concentratiekampen zien en hebben inderdaad een overweldigende rol in de verbeelding gespeeld in de daarop volgende jaren. Voor sommige mensen liggen zij zelfs aan de basis van de moderniteit van de film. Men vindt sporen ervan terug in de documentaire film en de avonturenfilm, in de avant-garde film en in de populaire film, in allerlei visuele producties komende van alle horizonten. Men zou zelfs van mening kunnen zijn dat de film van de laatste veertig jaren voor de institutionalisering van de Shoah eerder een impuls is geweest dan een metgezel. Hoe kunne we analyseren dat die representaties aanhoudend blijven doordringen ?