Paru le 01/01/2006 | Broché
introitu & traduzzione di Paulu Dalmas Alfonsi | dissegni, appicciu & intricciate Saveriu D. de Casabianca (traduzzione di Lisandru Muzy)
O tù lingua meia di l'antichi mei! Sè sangui di lu pòpulu! Ciò ch'eddu hà patutu, ancu tù l'hà patutu. Lingua nigata. Lingua calcicata. Lingua umiliata. Umiliata com'è l'ossa di l'antichi.
Lingua, tù sè a me maestra. Eri quand'è eru in corpu à mamma. Eri in un me vìculu. Sarè in a me sipultura cù l'antichi pastori, i donni pueta, i fanti scumparsi.
Tù, lingua, sustanza viva, pegnu d'onori, litanìa di tribbulazioni.
Tù, lingua, sangui nucenti, voci virtadeli, donu varturiosu.
Tù, lingua, sturmentu di libartà, brionu di ghjustizia, sonniu d'eternità.
Sè a me làscita particulari, a leia cumuna, a vicata mimuriali.
Sè u pinsamentu di i me ghjorna, u me ghjudiziu ughjernu, u me sguardu cuscenti.
Sè a me brama d'umanità, u me prisìdiu di nucenza, u me risìdiu di spiranza.
Dammi ogni ghjornu u fiatu bonu, u locu empiu, u focu dolci.
Dammi a to longa antichità, i to prumessi larghi, a to sapienza infinita.
Dammi a paci di u cori, a risorza d'essa, a verga francatoghja.
Rinatu Coti, 10. I. 2006